Tekst achterflap

Na hun vaders dood zijn de jonge broers Paul en Tito en hun moeder Raffaella in een vrachtauto met watermeloenen de Mexicaanse grens over gesmokkeld. In New York krijgt Raffaella een aanbidder, de schrijver Ewald Stanislas Krieg, die een bedrijfsplan ontvouwt voor een bezorgservice van huisgemaakte burrito’s. Paul en Tito zijn meer geïntrigeerd door Kristin, een Kroatische die stuiterballen aan de armen geeft en ‘tietjes heeft die meer waard zijn dan drie witte Mercedessen met open dak’.
In 1998 was De heilige Antonio het Boekenweekgeschenk. In 2020 is de novelle verfilmd door Marc Wilkins, onder de titel The Saint of the Impossible. EMS films/M&N zal de film in maart 2022 uitbrengen in Nederland.
‘Het meest tragikomische Boekenweekgeschenk dat tot nu toe is verschenen.’ – Trouw
‘De elegante toon van Grunbergs hilarische vertellingen evoceert de ongrijpbare zwaarte van het leven.’ – Knack

Biografie

Arnon Grunberg (Amsterdam, 1971) is een gevierde en vaak bekroonde romanschrijver, woonachtig te New York. In 1994 verscheen zijn debuut Blauwe maandagen, gevolgd door onder andere Figuranten (1997), Fantoompijn (2000), De asielzoeker (2003), Huid en Haar (2010), Moedervlekken (2016), Goede mannen (2018) en Bezette gebieden (2020). In 1998 schreef hij voor de Stichting CPNB het Boekenweekgeschenk, De heilige Antonio. Voor Tirza (2006) ontving hij zowel de Gouden Uil als de Libris Literatuurprijs. In 2009 verscheen een bundeling van zijn reportages, Kamermeisjes en soldaten, in 2021 gevolgd door een tweede bundeling, Slachters en psychiaters. Zijn nieuwste roman De dood in Taormina verscheen in 2021.
Grunberg schrijft columns, essays, recensies, korte verhalen en reportages voor diverse kranten, weekbladen en literaire tijdschriften zoals NRC Handelsblad, Vrij Nederland, Humo en de VPRO-Gids. Daarnaast levert hij bijdragen aan internationale kranten en tijdschriften, zoals Die Welt, Die Zeit, Libération, Ha’aretz en The New York Times. Grunberg houdt een weblog bij op www.arnongrunberg.com, schreef wekelijks als ‘De mensendokter’ een bijdrage voor Vrij Nederland en had jarenlang een dagelijkse column in de Volkskrant, Voetnoot, die in boekvorm werd gebundeld. Zijn werk is vertaald in 29 talen. Voor zijn oeuvre ontving hij onder andere de Constantijn Huygens-prijs, de Gouden Ganzenveer en de P.C. Hooft-prijs.

Details