Tekst achterflap

Ruimtemeisje is een ontluisterend mooie roman over vriendschap, muziek, kunst en het maken van keuzes. Mart leunde achterover in z’n terrasstoel en strekte zijn armen wijd uit. Hij had zijn ogen gesloten. ’Stel je eens voor dat we met z’n drieën op de bank zitten in die mooie loft van jou Kors... Jij, Dixie en ik... De bel gaat, jij doet de deur open en een onwaarschijnlijk mooi ruimtemeisje kijkt je met bloedgeile ogen aan terwijl achter haar een glimmend ruimteschip staat te ronken. "Hé knappe jongen, heb je zin in een ritje langs de sterren en de maan?” Hij deed zijn ogen open en keek Kors indringend aan. ’Wat doe jij Kors? Ga je mee? Stap je in dat ruimteschip en ga je op weg naar een nieuwe, onbekende wereld? Dat is toch wat kunstenaars doen? Onbekende werelden verkennen? Achter horizonten die nog door niemand zijn bedwongen op zoek gaan naar de waarheid? Naar de betekenis van het leven? Ga jij mee Kors? Of zeg je "Ik moet nog even mijn tandenborstel pakken...", en sneak je stiekem de achterdeur uit?’

Details