Korte beschrijving/Annotatie

Het boekje is een pleidooi voor het behoud van het Limburgs. De auteur vindt het zorgelijk dat kinderen nauwelijks dialect meer spreken waardoor de L cultuur en de L identiteit dreigt te verdwijnen.

Tekst achterflap

Laot ozze cultuur en identiteit neet verlaore gaon!Sjpas en sjpie, nóndepieversjangelere, vraatsjele, pien in mien ziewuiles, waggelvot, ’n aw sjtoof’t is sjus of dat oetsjpraeke neet miè hoofGreumele-, kraosjele- of proemevlaaifluitkiès, flume,flabbes, e kröpke sjlaaiwauwelaer, gooj blötsj, sjaasmoelopa wirkde vreuger nog op de koelBragkelaer, babbelaer, doe sjravelvotwat ‘ne kraom, dat is allenej snoefrotfispernölle, fizzelebrième, leuke weurdjes zatm’n leef luuj, kal toch platSjoan aw weurd, laot ze in Godsnaam blieve besjtaonen laot ze estebleef neet verlaore gaon!

Biografie

Math Hendrix is een rasechte Limburger die, net zoals alle kinderen destijds, in het Limburgs is opgevoed. Omdat de kinderen nauwelijks dialect meer spreken, wil hij zich volledig inzetten voor het behoud van de Limburgse taal, de - cultuur en de - identiteit en streeft hij ernaar om het Limburgs, net als het Fries, als officiële taal te laten erkennen. Hij is van mening dat hiervoor de toekomstige hulp van de Provincie, de media, de scholen en de ouders en grootouders zich kunnen inzetten. Om het Limburgs als taal te behouden is hij dan ook voorstander van een Algemeen Limburgs dialect.

Details